Menningarkvotur: Um ein spaki er ein spaki

Lempa sild við skuplu.
SHUTTERSTOCK

Avgerandi munur kann vera á at menna eitt og at menna annað; men hvat er hvat, tá talan er um menningarkvotur — fleiri spurningar verða reistir um tað veruliga endamálið við menningarkvotunum og treytirnar fyri útlutan.

Flest allir føroyingar munu vera samdir um at okkara land skal stýrast í størri ella minni mun eftir onkrum leisti sum javnar so ella so millum høg og lág. Slík politisk javning er vanlig kring heimin og verður vanliga gjørd umvegis ymisk sløg av skattum og avgjøldum, umframt gjøgnum aðrar mátar, eitt nú sjálvbodna hjálp av ymiskum slag, bæði beinleiðis millum privatpersónar og óbeinleiðs í handli millum fyritøkur. Tað sjálvbodna er ofta ikki skrásett sum slíkt og tí torført at fáa hagtøl yvir; men millum tey sum kenna til slík viðurskifti er greitt at vinnulívið spælir yvirhøvur ein sera umfatandi og týðandi leiklut á hesum øki. Hetta skulu vit tó lata liggja á hesum sinni.

Eitt høvuðstema í fiskivinnu nýskipanini hjá Landsstýrinum hevur snúð seg um at fáa breiðari luttøku í fiskiskapi gjøgnum at fáa fleiri aktørar inn í vinnuna og samstundis fáa veiðirættindini sum heild meira javnbýtt. Vit kunnu siga at soleiðis varð nýskipanin ‘seld’ føroyingum ella presenterað fyri veljarunum.

Hesar hugmyndir og ætlanir hava helst sæð skilagóðar og rímiligar út fyri mongum; men tá ið hjólini so við og við møttu asfaltinum, gjørdist skjótt greitt at lekarnir millum teori og praksis í lóggávuni vóru munandi, so mikið so at stórir tættir í nýskipanini hava verið útsettir við fleiri kunngerðum í bíðistøðu.